ขีดเขียนความคิด ลอจิกต่างๆ ก่อนเริ่มเขียนโค๊ดโปรแกรม

กระดาษแผ่นขนาดใหญ่โทนสีน้ำตาลอ่อนถึงอ่อนมากๆ ผมไม่รู้หรอกนะว่าชื่อเรียกอะไร แต่มันคือก้าวแรกของตัวอ่อนโปรแกรมเมอร์จนเป็นผมในทุกวันนี้


ไม่ว่าจะเป็นฐานข้อมูล หรืออัลกอริทึมที่จะใช้ แค่เขียนใส่มันเข้าไปให้เต็ม ก็จะมองภาพออกว่าโปรแกรมที่เราต้องการนั้นจะต้องเริ่มยังไง และสิ้นสุดในทิศทางไหน


จากกระดาษแผ่นใหญ่เท่ากระดานไวท์บอร์ดเหล่านี้ ก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปเป็นกระดาษ A4 แผ่นเล็กๆ จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี และในที่สุดก็ใช้โปรแกรมอื่นๆเข้ามาช่วยงานจนคล่องมือ



แม้นทุกวันนี้จะไม่ได้ขีดเขียนความคิดใดๆลงไปบนกระดาษแผ่นใหญ่แบบนี้แล้ว แต่ความทรงจำเริ่มแรกเหล่านั้นยังคงอยู่ไม่รู้ลืม

"น้องเขียนลงไปเลยนะ ปฏิทินที่พี่จะให้สร้างเนี่ยน้องว่าควรจะมีอะไรบ้าง"

...ครุ่นคริดอยู่หลายวินาที....

"ถ้าคิดยังไม่ออกพี่ให้ข้อมูลนี่ไปก่อนเลย หนึ่งนะหัวข้อ สองนะวันที่ สามนะเจ้าของเรื่อง สี่นะผู้รับ ฯลฯ"

"พี่ครับ ผมขอเอาส่วนนี้รวมกันได้มั้ยครับ เวลาเขียนโค๊ดจะได้ไม่ต้องค้นหาหลายรอบ"

"ตามใจน้องเลย แต่ถ้าแยกออกไปมันจะยืดหยุ่นกว่านะ"

ณ วันนั้นผมไม่เข้าใจเท่าไหร่หรอกนะคำว่ายืดหยุ่นต่างกันยังไงกับสะดวกสบาย แล้วก็การเขียนแบบ Master & Detail แต่วันนี้ผมเข้าใจหลักการเหล่านั้นได้มากขึ้นแล้ว และเข้าใจลึกซึ้งเรื่อยๆเมื่อมีโอกาสได้ลงมือเขียนโค๊ด และเริ่มเจอปัญหาใหม่ๆเพิ่มขึ้นทุกวัน