บันทึกไม่ลับ ฉบับโปรแกรมเมอร์

เป็นสิ่งที่ค้างคางใจมาตลอด "ความผิดพลาด จะทำให้เราแกร่งขึ้นหรือไม่?" ทุกครั้งที่เราทำเรื่องผิดพลาด สิ่งเดียวที่จะทำได้คือแก้ไขให้ได้มากที่สุด และในครั้งต่อไปพยายามไม่ให้ผิดพลาดในเรื่องเดียวกัน เพราะถ้าผิดเรื่องเดิมซ้ำๆ นั่นไม่ใช่สัญญาณที่ดีแล้วล่ะ!! "การสื่อสาร" อีกปัญหาหนึ่งที่ผมยังแก้ไขไม่ได้ ผมเป็นพวกที่ชอบฟังแต่สิ่งที่ตัวเองชอบ ดังนั้นมักจะละเลยจุดสำคัญที่ไม่ทันได้สังเกตุทั้งที่มันจำเป็นต้องเข้าใจ และการจะก้าวเข้าสู่การเป็น Developer ได้อย่างแท้จริงนั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่ผมจะต้องแก้ไขข้อผิดพลาดซ้ำๆนี้ให้จงได้

แรกเริ่มเดิมทีแอดมินเลือกสายอิเล็กทรอนิกส์ครับ แต่จับพลัดจับผลูนังไงไม่ทราบ ตัดสินใจหยุดเรียนไปปีนึง กลับมาอีกทีก็อยากเป็นช่างซ่อมคอมซะงั้น และสุด...

หลายครั้งก็ล้มเลิก เพราะเมื่อเรารู้แล้ว การจะแกล้งว่าตัวเองไม่รู้นั้นทำยากเหลือกเกิน ถ้าเราจะเริ่มสอน เราจำเป็นต้องรู้ใช่หรือไม่ว่าเขาอยากรู้เรื่องอะไร แล้วโจทย์ยากๆแบบนี้ คุณครูทุกท่านเขาจัดการกันอย่างไรล่ะเนี่ย แต่เพราะเขาเรียนมาด้านนี้ เรื่องการวางหลักสูตรคงไม่ใช่ปัญหา เพราะกว่าจะจบจากรั้วมหาลัยมาได้ก็ต้องผ่านการลงมือครั้งแล้วครั้งเล่าจนซึมซับมาเรียบร้อยแล้ว แต่กับเรา จะเริ่มอย่างไรดี?

เนื่องจากวันนี้ตัวผมถูกเรียกให้เป็นส่วนหนึ่งของผู้เข้าร่วมรับฟัง การนำเสนอวิธีใช้งานห้องประชุมใหม่ และไมค์โครโฟนที่นำมาใช้นั้น เป็นระบบไร้สาย ทำงานผ่าน Wireless LAN ถามถึงข้อดีมันมีอะไรบ้าง คงจะเก็บสะดวก สะอาดสวยงาม เคลื่อนไหวไปไหนมาไหนสะดวก อ่อ...ที่สำคัญเลย คนมาติดตั้งนี่ง่ายมากไม่ต้องเดินสายให้ยุ่งยาก ถามถึงข้อเสีย คิดไม่ออก??? แต่ถ้าพูดถึงเรื่องที่ขัดใจก็คงจะมีไม่กี่เรื่อง เรื่องแรก เพราะเป็นระบบไร้สาย แน่นอนต้องใช้ "แบตเตอรี่" คนดูแลห้อง ก็ต้องคอยชาร์จน่ะสิครับ เขามีแอพพลิเคชั่นที่คอย Monitor ได้ว่าตัวไหนใกล้หมด เรื่องต่อมา "การเชื่อมต่อ"  ทุกครั้งที่เปิดระบบ จะต้องเดินไปกดรีคอนเนคใหม่ ผู้ดูแลก็ต้องเดินรอบโต๊ะสิครับงานนี้ ^^" เรื่องสุดท้าย "การเคลื่อนย้าย" ที่จริงก็ไม่ได้น่าเป็นห่วงแต่อย่างใด ถ้ามีคนดูแลห้องตลอด แต่ก็อดห่วงไม่ได้ ว่ามันเคลื่อนย้ายได้ง่ายเกินไป ก็อาจจะทำให้บางทีอาจจะหายไปโดยไม่ทันตั้งตัว

วันนี้ผมเริ่มต้นทำในสิ่งที่หลายๆคนเคยทำมาก่อน แต่ก็ล้มเหลวกันไปแล้ว นั่นก็คือ การเปิดรับการบริจาคเพื่อความอยู่รอดของตัวบล็อกเกอร์ วิธีนี้ยังคงสามารถใช้กับโครงการ Open Source ขนาดใหญ่ได้อยู่ แต่ในทางกลับกัน กับบล็อกเล็กๆที่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก คงจะไม่ค่อยเป็นผล เพราะถ้ามีโอกาสเพียงแค่ 1% นั่นก็แสดงว่าต้องมีคนชื่นชอบเรา 100 คน เราถึงจะมีโอกาสได้รับเงินส่วน 1% นั้นมา และอีกไม่นาน ผมก็คงจะต้องอัพเกรดตัวเองเพิ่มขึ้นดังเช่นเว็บอื่นๆ นั่นก็คือการเขียน e-Book ขาย หรือ ขายระบบที่พัฒนาเอง แต่ไม่ว่าจะทางไหนก็ต้องใช้เวลาและความสามารถอย่างจริงจัง กว่าจะสร้างตัวได้ คงไม่ใช่เรื่องหมูๆอย่างที่ผมเองฝันไว้ อยากเป็นโปรแกรมเมอร์แบบสไลว์ไลฟ์ แต่หนี้สินมากมายคอยลุมเล้า สุดท้ายคงต้องดิ้นรนหลังชนฝา เพื่อหาอะไรมาสร้างเม็ดเงินให้กับตัวเอง

วันนี้มีโอกาสได้มาออกแรงที่กลางทุ่งนา  ได้สัมผัสขั้นตอนการทำนาแบบชัดๆในอีกขั้นตอนหนึ่ง นั่นก็คือ การใส่ปุ๋ย เสียงเครื่องพ่นปุ๋ยดังก้องประสานกันจากคนละทิศคนละทาง แต่ละคนก็ต้องแบกเครื่องหนักตั้งหลายกิโลกรัม แค่คิดก็รู้กลัวที่จะออกมาใช้ชีวิตแบบเกษตรกรแบบเต็มรูปแบบซะงั้น ^^" "โดรน" เครื่องบินสุดเจ๋งแห่งยุค ผมเห็นเขานำมาประยุกต์กับงานเกษตรแล้วก็รู้สึกว่า อนาคตของอาชีพเกษตรกรจะง่ายขึ้น (ไม่ต้องแบกอะไรหนักๆกลางหลังอีก) แต่ที่ยังเป็นอุปสรรคนั่นก็คือ เรื่องของราคา >___< และยังมีอีกหลายๆอย่างที่ผมคิดไว้ แต่ต้องใช้ต้นทุนในการทดลอง ถ้ามีตังค์ทุกอย่างคงได้เริ่มต้นสักที  เอาจริงๆก็ไม่ได้คิดเรื่องต้นทุนว่าจะแพงไม่คุ้มทุนหรือเปล่า เพราะอยากได้แค่ เครื่องทุ่นแรงที่จะทำให้สามารถ ทำงานเกษตรตอนอายุเยอะได้สบายๆเท่านั้นเอง ^^

ช่วงนี้ยังคงวุ่นวายกับระบบใหม่ๆ ที่พัฒนาไม่ทัน (แม้ว่ามันจะเป็นระบบเล็กๆเท่านั้นก็ตามเถอะ = =") หลังจากปรับปรุงซอร์สโค้ดโปรแกรมเดิมเพิ่มเติมหน้าตารายงานให้เป็นปัจจุบันได้ครึ่งทาง ก็มียูสเซอร์จากแผนกอื่นเอางานมาเพิ่มให้ "พี่คะ วันนี้พี่พอจะว่างลงวินโดวส์ให้น้องหรือเปล่าคะ มันช้าจนใช้อะไรไม่ได้เลย T__T" "ได้สิครับ แต่ว่าจะเสร็จกี่โมงก็ไม่รู้นะ ^^"   (กับแค่ติดตั้งวินโดวส์เนี่ยนะ -O-) " ไม่เป็นไรค่ะๆ ทั้งวันเลยก็ได้ ^O^ " "อ่อ...แล้วก็พี่ช่วยเอาข้อมูลจากอีกเครื่อง มาใส่ในเครื่องใหม่นี้ด้วยนะคะ -^__^- " หลังจากผ่านไปไม่นาน น้องคนเดิมกับเพื่อนก็หอบเอาคอมพิวเตอร์เข้ามาสองเครื่อง หลังจากติดตั้งวินโดวส์เครื่องใหม่เสร็จ ก็ถึงขั้นตอนย้ายข้อมูลจากเครื่องเก่าสักที เมื่อเสียบสายเมาส์ คีย์บอร์ด และจอเรียบร้อย สุดท้ายก็สายปลั๊กไฟ แต่ดันออกแรงเยอะไปหน่อย ประกอบกับคอมพิวเตอร์ก็เก๊าเก่าซะเหลือเกิน พวกพลาสติกมันก็เลยกรอบมาก เลยหักอย่างที่เห็น TT__TT จากงานย้ายข้อมูลง่ายๆ ก็กลายเป็นเรื่องยุ่งยากไปในบัดด...

=O= วันศุกร์ =O= เป็นวันศุกร์ที่เหมือนทุกๆวัน นั่นก็คือทำงานด้วยความเบื่อหน่าย วันนี้ที่ต้องทำก็คือ ตรวจสอบทุกอย่างตาม Check List ปกติ และแน่นอน วันสุดท้ายของสัปดาห์ สิ่งที่ต้องทำก็คือ พยายามเคลียร์งานให้หมด แต่นั่นก็เป็นเรื่องยากจริงๆ ว่าไหมครับ -^__^- ไดอารี่นี้จะเป็นปฐมบทของการเขียนทุกๆวัน เพราะแต่ละวันก็มีเรื่องให้คิดต่างกันไป แต่ก่อนผมเป็นคนชอบเขียนไดอารี่นะครับ แต่เริ่มเข้าสู่วัยทำงานความรู้สึกมันก็หายไป มันเหนื่อยกับทุกๆอย่าง แม้แต่ "ความฝันของตัวเอง" ตอนนี้ผมจะเริ่มต้นอีกครั้ง จะตั้งใจทำให้ดีเพื่อความฝันตัวเอง เริ่มจากทำเรื่องง่ายๆที่สุดก่อนนั่นก็คือ "การเขียนไดอารี่" นั่นเอง หลังจากนี้ ผมก็จะหาเวลาเขียนบทความ และทำวิดีโอสอนเขียน PHP ไปเรื่อยๆ  จนกว่าจะหมดมุก ^^" เชื่อว่าในทุกๆวัน น่าจะมีเรื่องให้อยากเขียนไดอารี่ไปเรื่อยๆ และความฝันก็จะไม่เลือนหายไปไหน ตราบเท่าที่ไดอารี่บล็อกนี้ ยงคงดำเนินต่อไป .\ /.

       ตัวผมเองก็มักจะเกิดปัญหาเรื่องความ ย้อนแย้ง ในตัวเองเช่นกัน "เพราะคนเรามักจะอยากได้ในบางสิ่งโดยที่ไม่ต้องการจะทำบางอย่าง" แต่จะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อหนทางมันมีให้เดินเช่นนั้น ขั้นตอนมันต้องเป็นไปตามนั้น        "วิธีลัด" ผมคิดว่าน่าจะเป็นคำตอบของสิ่งที่เกิดขึ้น หลายคนก็ยิ่งใหญ่และเติบโตมาได้ด้วยการอาศัยทางลัด ซึ่งบอกไม่ได้ว่าทางลัดของแต่ละคนที่นำมาใช้เพื่อจุดหมายปลายทางนั้น เป็นการกระทำโดยชอบหรือโดยมิชอบ        ผมเป็นโปรแกรมเมอร์ลูกทุ่ง หรือเขียนโปรแกรมด้วยหลักการบ้านๆ มาแล้ว 5 ปี ผมไม่รู้หรอกว่าในเมืองหลวง หรือตามเมืองใหญ่ๆ เขาเขียนโปรแกรมกันอย่างไรบ้าง ต้องจัดทำเอกสารขั้นตอนที่ครบถ้วนสมบูรณ์อย่างไร ผมจึงเฝ้าติดตามโปรแกรมเมอร์ที่มีชื่อเสียงหลายๆท่านมาโดยตลอด        "เรื่องไหนทำได้ก็พยายามทำ เรื่องไหนทำไม่ได้ก็จำเป็นต้องปล่อยผ่านไป" มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่เราจะฝึกและทำให้ได้แบบที่เขาเขียนเป็นแนวทางมาให้เรา แต่ก็ดีที่ได้พยายามอยู่บ้างแต่ไม่ว่าอย่างไรเสีย ...