บันทึกไม่ลับ ฉบับโปรแกรมเมอร์

เคยใช้กันรึยังครับ เหมาะสำหรับงานสร้างแบบฟอร์ม PDF แล้วกรอกข้อมูลตามแบบฟอร์มทีหลัง หลักการคือโหลด PDF เข้ามา แล้วก็เขียนไฟล์ใหม่ขึ้นมา ส่วนที่มันไดนามิกมากๆ คงไม่เหมาะเท่าไหร่ ถ้าให้มองการทำงานของไลบรารี่ตัวนี้ ก็เหมือนกับที่เราสั่งทำใบเสร็จรับเงิน แล้วกรอกข้อมูลทีหลังนั่นเอง 1. สร้าง PDF เปล่าๆ ที่มีแค่ส่วนหัว และส่วนท้าย 2. เติมข้อมูลรายการลงในส่วนกลาง ถ้าเกินจำนวนแถวที่กำหนดให้ขึ้นหน้าใหม่ http://www.setasign.com/products/fpdi/about/ ตัวอย่างในลิงค์ต่อไปนี้ จะเป็นการนำข้อความในไฟล utf8test.txt ไปแทรกในไฟล์ logo.pdf http://www.setasign.com/products/fpdi/demos/tcpdf-demo/ PHP  CI  MANIA   -  PHP Code Generator  โปรแกรมช่วยสร้างโค้ด  "ลดเวลาการเขียนโปรแกรม" ราคาสุดคุ้ม    http://fastcoding.phpcodemania.com

เขียน Unit Test กันรึยังครับ?   (ผมอยากเขียน แต่เขียนไม่เป็น ^^') เดาเอาว่าคงเหมือนเวลาเขียนโค๊ดแก้บั๊ก ที่เวลานำเข้าข้อมูลไม่ได้ (Integrate System)   หรือบันทึกการจองแล้วแต่ยอดจองไม่ขึ้น!! เราก็ต้องแทรกโค๊ดๆๆๆๆ เพื่อตรวจสอบดูแต่ละจุด แต่มันจะดีกว่าไหม ถ้าเขียนมันไว้ก่อน!! และคำถามคือ จะเขียนอะไร?? ในเมื่อยังไม่รู้ว่าส่วนไหนจะผิดพลาด! http://www.somkiat.cc/not-test-my-code/

       ไปเจอวิดีโอสอน CodeIgniter + AngularJS มาใหม่ครับ ขอแชร์ไว้ให้ได้ลองศึกษากันดู พอเจอ ng-show นี่ผมเข้าใจชัดเจนเลยครับว่าทำไมผมถึงรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตากับ AngularJS ขนาดนี้ทั้งที่ไม่เคยใช้งานมันมาก่อน เพราะมันเขียนแบบเดียวกับโค๊ดในเทมเพลตของ Blogspot.Com นั่นเอง https://www.youtube.com/watch?v=OY1X0QagDRg

"ผมยังคงเรียกตัวเองว่าโปรแกรมเมอร์" ผมยังคงไม่สุงสิง ไม่ค่อยพูดคุยกับใครเท่าไหร่นัก แต่ผมเป็นคนเฮฮา และปล่อยมุขตลกอยู่เสมอๆ ยกเว้นเวลาที่ผมต้องแก้บั๊ก หรือต้องเขียนโค๊ดเรียกรายงานแบบด่วนพิเศษเท่านั้น ที่วันทั้งวันจะอยู่ที่หน้าจอไม่เอ่ยปากใดๆ กับใครเลย "ผมไม่ใช่โปรแกรมเมอร์ที่เก่งกาจ แต่เป็นโปรแกรมเมอร์จริงๆ" ผมเขียนโปรแกรมได้อยู่สองแพลตฟอร์ม และพยายามจะอัพเกรดตัวเองไปจับจาวาหรือไพธอน แต่ก็ยังไม่สำเร็จ งานหลักของผมทุกวันนี้คือเป็นโปรแกรมเมอร์ที่ดูแลโปรแกรมเล็กๆของหน่วยงาน แค่ตัวสองตัวที่รันอยู่บนวินโดวส์เก่าๆ เป็นภาษาที่ทุกคนเลิกใช้ไปนานแล้ว แต่การเปลี่ยนถ่ายไปภาษาที่ใหม่กว่าไม่ใช่เรื่องง่าย อย่างที่รู้ๆกัน มันเท่ากับต้องเขียนใหม่ทั้งหมดนั่นเอง "เป็นโปรแกรมเมอร์ 100% ที่ไม่เก่งด้านดีไซน์เลยสักนิด" แม้กระนั่นผมก็ยังคงต้องดูแลหน้าตาเว็บไซต์ให้ดูเป็นระเบียบสวยงาม ภาษาที่สองของผมก็คืองานด้านเว็บไซต์นี่เอง ผมถนัดโค๊ด PHP ถ้าถามว่าถนัดระดับไหน ก็อยู่ในระดับที่สามารถเขียนโปรแกรม PHP โดยถอดจากระบบเดิมที่รันบนวินโดวส์ออกมาได้นะ แต่ก็ยังไม่เก่งด้าน Secur

ช่วงนี้ผมรู้สึกหัวสมองมันว้าวุ่นไปหมด จะเป็นงานประจำหรือเรื่องอาชีพโปรแกรมเมอร์ของตัวผมเอง ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะว่ามันไม่พัฒนาเลยน่ะสิ นับวันยิ่งถดถอยลง อยากจะหาแรงบันดาลใจใหม่ๆเพื่อสร้างผลิตภัณฑ์อะไรสักอย่างของตัวเองขึ้นมาก็ทำไม่ได้ ออกกำลังกายเท่านั้น คือทางออกที่ดีที่สุดในตอนนี้ ยิ่งเครียดมันเท่าไหร่ก็เอาไปปลดปล่อยกับความสะใจตอนชู้ท 3 แต้มทุกครั้งเท่านั้น หลังจากที่เลิกเล่นบาสฯ ขณะที่กำลังจะสตาร์ทรถจักรยานต์ยนต์เพื่อกลับบ้าน ก็มีน้องคนหนึ่งที่เพิ่งเล่นบาสฯด้วยกันทักมาจากข้างๆว่า "พี่ครับ พี่มาเล่นทุกวันรึเปล่าครับ" "" อ่อ...ก็ไม่ค่อยบ่อยนะบางวันก็ติดธุระ "" "เหรอครับ...แล้วพี่อยู่ปีไรแล้วครับ" ""O_o?.....เอ่อ....พี่ปีสี่แล้วครับ"" ‪#‎ ตึ่งโป๊ะ‬ (ปล. ลืมบอกน้องเขาไปว่า ปีสี่เมื่อหกปีที่แล้ว)  (ปล.2 ที่บอกว่าเป็นกีฬาที่เหมาะกับโปรแกรมเมอร์ ก็เพราะบางครั้งผมก็ไปชู้ทเล่นคนเดียว)

ระหว่างพักครึ่งรอเกมควอเตอร์ที่ 3 ระหว่าง PEA กับ MDG ผมลองหาอะไรอ่านเล่นๆ คำว่า "Infoprenuer" ยังคงวนเวียนอยู่ในหัว Programmer อย่างเราน่าจะเข้าทางแฮะ แน่นอน ว่าเป็นเพียงความใฝ่ฝันเล็กๆในใจไม่ได้มีความหมาย(ในสายตาคนอื่น) และผมก็ไม่ใช่คนที่ประสบความสำเร็จอะไร แต่อย่างน้อยที่สุด ผมก็ได้ชื่อว่าเป็นโปรแกรมเมอร์คนหนึ่ง คงจะพอทำอะไรได้บ้างแหละ อย่างน้อยๆ ก็เริ่มจากการทำวิดีโอสอนเขียนโปรแกรม  PHP เพื่อรวบรวมประสบการณ์ไปเรื่อยๆ อีกไม่นานคงจะเข้าใจและทำได้กับเขาบ้าง ความขยันเท่านั้นที่จะพาเราไปยังจุดหมาย

พักหลังๆเริ่มมีความรู้สึกหนึ่งที่มันรุนแรงขึ้นเรื่อย แต่แล้วอารมณ์ที่พลุ่งพล่านนั้นก็ต้องมาสะดุดเมื่อเจอภาพที่แชร์ในเฟซบุ๊ก ข้อความว่า "ทำยังไงถึงจะมีแรงใจในการทำงานมากขึ้น" "มีหนี้สิ รับรองได้ผลชัวร์" ผมนี้อึ้งไปเลย เพราะเป็นจริงดังข้อความในภาพครับ มันเป็นความขัดแย้งภายในใจของการเดินทางสายไอทีของตัวผมเอง ด้วยงานที่ต้องทำมันไม่ชัดเจน ความวุ่นวาย ปัญหาความร้อยแปดพันเก้าที่ไม่กล้าเผชิญมัน และอีกอย่างตัวผมเป็นคนที่ชอบอ่าน ชอบเรียนรู้ อยู่ตลอดเวลา แต่พอให้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน กลับไม่เคยทำได้เลยสักอย่าง สิ่งที่ผมแน่ใจในปัญหานี้คือ ความเกียจคร้านของผมนั่นเอง แต่ก็ยังไม่วายที่จะโยนความผิดไปให้กับสิ่งรอบตัว ทั้งการงาน เวลา แม้กระทั่งสถานที่ สมัยเรียนตัวผมเชื่อมั่นเสมอมาว่า "ไม่ว่าเรียนที่ไหน ถ้าใจเรารักที่จะเรียนรู้ เราก็เก่งได้" แต่ทุกวันนี้ผมกลับคิดอยู่ตลอดเวลาว่า "ถ้าได้ทำงานในบริษัทซอฟต์แวร์ขนาดใหญ่ ผมคงไปได้ไกลกว่านี้" มันมีหลักฐาน และพยานบุคคลที่บ่งชี้ชัดว่ามันเป็นเช่นนั้นจริงๆ แต่ผมได้วางแนวทางของตนเองไว้แล้ว แนวทางที่ยังไม่