บันทึกไม่ลับ ฉบับโปรแกรมเมอร์

มาที่เรื่อง "ของความรัก" กับชีวิตโปรแกรมเมอร์บ้าง มีโปรแกรมเมอร์ท่านหนึ่งถามว่า "คิดยังไงกับโปรแกรมเมอร์ที่เป็นผู้หญิง ในแง่ของความรักคะ" คำถามว่าทำไม? ผมตอบได้ในทันที (เหมือนโชกโชนในเรื่องความรัก แต่เปล่าเลย) ว่าเป็นเรื่องของการใช้เวลาอยู่ด้วยกัน!!! โปรแกรมเมอร์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีเวลาเป็นของตัวเองครับ ดังนั้นประเด็นนี้สำคัญมาก ผมยังเกรงๆอยู่เลยว่า วันหนึ่งเกิดภรรยาผมยั๊วะขึ้นมาก ทั้งคอมฯทั้งคน อาจจะได้กระเด็นออกไปนอกบ้าน มีเรื่อง ขำๆ มาเล่าให้ฟัง (โครตเจ็บปวด) "นี่ตะเองๆ ตะเองรักเค้ามากมั้ยอ่ะ?" ผมนี่ตอบด้วยการกลั่นความรู้สึกจากก้นบึ้งของหัวใจ พยายามคำนวณอารมณ์น้ำเสียง คำที่คาดหวังว่าจะได้ยินจากเรา แล้วก็ตอบไปอย่างหวานซึ้ง แต่!! ประโยคคำถามต่อมาเล่นเอาผมสตั๊นไป 3 วินาที "แล้ววันๆ อยู่แต่กับคอมฯ กลางคืนก็ไม่หลับไม่นอนนี่หมายความว่าไงอ่ะ ไปแต่งงานใหม่กับคอมฯเลยมั้ย??" O_o!! ผมนี้รีบปิดไฟเข้านอนเลยครับ อ่านเรื่องราวชีวิตโปรแกรมเมอร์ท่านอื่นๆได้ที่ "คิดยังไงกับโปรแกรมเมอร์ที่เป็นผู้หญิง ในแง่ของความรักคะ"

ผมเชื่อว่าหลายๆคนต้องเจอคำถามนี้ในใจสักวันหนึ่ง ผมก็ไม่รู้ว่าคำตอบที่ดีที่สุดของแต่ละคนคือข้อใด แต่เชื่อไหมครับ "ใครๆก็เขียนโปรแกรมได้" ประโยคด้านบนนี้ผมเลียนแบบมาจากแอนิเมชั่นเรื่องหนึ่งครับ ที่หนูเป็นพ่อครัวตัวจิ๋วคอยทำอาหารอยู่หลังครัว และวันหนึ่งโลกก็ได้พบกับความจริงว่า "ใครๆก็ทำอาหารได้" แน่นอนครับ "รสชาติ" ต้องต่างกันตามสไตล์ของใครของมัน เพื่อนผมคนหนึ่ง เขียนโปรแกรมไม่เป็น ตอนเรียนอยู่วิศวะกรรมซอร์ฟแวร์ พอดีแฟนเจอวิชาที่ให้ออกแบบเว็บไซต์ก็ยังต้องส่งให้ผมช่วยทำให้ เจอวิชา PHP เว็บแอพฯ ก็ให้ผมช่วยติวให้ จบมาผมเป็นโปรแกรมเมอร์ เขาไปเป็นฝ่ายไอที แต่เรื่องราวกลัับกันครับ เดี๋ยวนี้เพื่อนผมผันตัวเองไปเป็น Database Admin เขียน SQL ระดับเทพไปแล้ว ไม่แน่ว่าเว็บแอพฯอาจจะไปไกลกว่าผมแล้วก็เป็นได้ และสุดท้ายนี้ขอบอกว่าไม่ใช่แค่เพื่อนคนนี้คนเดียวนะครับ ยังมีอีกหลายคน บางคนก็จบวิศวะโทรคมนาคม แต่เดี๋ยวนี้เขียนโปรแกรมเป็นว่าเล่นเลยครับ สู้ต่อไปครับ เพื่อนพ้องพี่น้องสายไอทีทุกท่าน -------------------------------------------- ติดตามเรื่องราวการเขียนโปร

เห็นมีคนบ่นกันไปหลายคนเมื่อหลายปีก่อน ผ่านมาปีสองปี เดี๋ยวนี้โปรแกรมเมอร์ล้นเมืองรึยังก็ไม่แน่ใจ คำพูดหนึ่งของเจ้าของกระทูโดนใจผมมากๆ "ระบบฐานข้อมูล เป็นเรื่องสำคัญไม่ว่า จะไปไหนฐานข้อมูลทั้งนั้น" เพราะถ้าออกแบบฐานข้อมูลไม่ได้หรือออกแบบไม่ดี การเขียนโค๊ดก็ยากขึ้น จนถึงไม่สามารถเริ่มเขียนโค๊ดสักบรรทัดเดียวเลย มาให้ความสำคัญกับการออกแบบฐานข้อมูลกันดีกว่า ^^" http://pantip.com/topic/30285061

สำหรับสมาชิกเพจที่สอบถามมาหลังไมค์เรื่อง PHP สร้าง ไดอะรี่ ผมลองค้นหาแล้วเจอแต่โค๊ดตัวนี้นะครับ http://www.phpdevthailand.com/archive/59 คำค้นหาก็คื "php diary" ถ้าเจอแต่ภาษาฝรั่งก็ลองค้นแบบเฉพาะภาษาไทยดู สำหรับการเลือกวันที่แบบป๊อบอัพปฏิทินขึ้นมาให้ลองใช้ jQuery ช่วยดูนครับ ค้นด้วยคำว่า "php jquery datepicker" http://www.thaicreate.com/community/jquery-datepicker.html และที่ต้องการค้นหาแบบ Autocomplete ก็ใช้ jQuery อีกเช่นกันครับ แล้วเลื่อนหาบทความภาษาไทยนะครับ ค้นหาด้วยคำว่า "php jquery autocomplete" ประยุกต์ ใช้งาน jquery ui autocomplete ร่วมกับฐานข้อมูล อย่างง่าย และขอมาคอนเฟิร์มอีกครั้งว่าหาได้เท่านี้ครับ โค๊ดระบบ PHP Diary http://www.phpdevthailand.com/archive/59 จริงๆแล้วระบบหลักหรือโค๊ด PHP มีไม่มากครับ หลักการโดยรวมก็คือ บันทึก -> แสดง -> แก้ไข -> ถังขยะ แต่ความต้องการของผู้ใช้ระบบ อันนี้จะต่างกัน เราต้องหาเทคนิคที่ตอบโจทย์เองครับ การนำระบบของคนอื่นมาใช้จะค่อนข้างใหญ่และซับซ้อน จะทำให้เราต้องเหนื่อยกว่าเก่าก็เป็นได

เจอบทความเก่าๆ น่าสนใจ ปัญหาของผมคือ เรื่อง Context Switching อย่างเดียวเลย ผมไม่ได้ทำงานเป็นทีม ฉายเดี่ยวตลอด แต่ปัญหาคือออฟฟิศผมเป็นสถานที่ซึ่งพลุกพล่านไปด้วยผู้คน ผมนี้ทำงานเหมือน ทรานซิสเตอร์ สวิชชิ่ง เลยครับ ใครสะกิดก่อน ก็ทำงานให้ก่อน http://www.somkiat.cc/developer-slow/

เล่นบาสฯวันละ 2 ชั่วโมง กลับถึงบ้านกินข้าวสลบเหมือด ตื่นมาอาบน้ำซดกาแฟ เครื่องดื่ม แล้วนั่งทำงานอย่างสดชื่น =_=" ....ตึ๊ง ดึ่ง ..... "น้องคะ งานค้างมาหลายวันแล้วนะคะ ได้คุยกับหัวหน้าโปรเจ็กต์รึยังคะ เห็นเขาบ่นถึงบ่อยๆ" "อ่อ ยังไม่ได้คุยเลยครับ แต่งานผมเคลียร์จะเสร็จแล้วนะครับ" "ขอบคุณค่ะ" หลายอึดใจต่อมา ....ตึ้ง ดึ่ง.... "ยุ่งอยู่มั้ยครับ ถ้าเสาร์ อาทิตย์ไม่ไปไหนผมมีงาน PDF ให้ช่วยทำหน่อยครับ" (ผมได้แต่คิดในใจ ส่งงานใหม่มากดดันผมใช่ไหมเนี่ย) ....และสิ่งที่ผมตอบกลับไปก็คือ.... "ว่างครับ ส่งมาได้เลย" ‪#‎ หยาดเหงื่อทุกหยดเพื่อให้ได้ซดกาแฟ‬

กาลครั้งหนึ่ง...นานมาแล้ว มีชายคนหนึ่ง อาศัยอยู่ในป่า.. ฤาษีถามว่า..... "เฮ้...จอร์จ! ทำไมลื้อยังไม่ฝึกวิชา แอนดรอยด์ สักทีฟะ!!" จอร์จได้ตอบกลับไปว่า "ข้าไม่มี มือถือสมาร์ทโฟน" เมื่อได้ฟังดังนั้น ฤาษีจึงร่ายคาถาเสกสมาร์ทโฟนให้เขาหนึ่งเครื่อง "เอาล่ะ จอร์จ ข้าว่าเจ้าพร้อมแล้วล่ะที่จะร่ำเรียนวิชาอาคมสักที" จอร์จทำหน้าครุ่นคริดก่อนจะกล่าวออกมาว่า "แต่ข้ายังขาดเครื่องคอมพิวเตอร์แรงๆ ที่พอจะรันทดสอบโค๊ดนะท่านฤาษี เครื่องเก่าของข้าเล่นเฟซบุ๊กเฉยๆยังดับเลยท่าน" ฤาษีไม่รอช้า ร่ายคาถาทันทีทันใด คอมพิวเตอร์เครื่องใหม่ได้ปรากฏอยู่ตรงหน้าของจอร์จเป็นทีเรียบร้อย "โอ้โห ท่านฤาษีมันแจ่มจริงๆ" จอร์จร้องอย่างตกตะลึง "แต่ข้ายังไม่พร้อมจะร่ำเรียนวิชาหรอกนะครับ" "เจ้ายังต้องการอะไรอีกรึ?"  "คือข้าไม่มีคำภีร์เลยน่ะสิ ท่านไม่ได้เขียนไว้ให้ข้านี่นา" "อย่างนั้นรึ ถ้าเจ้าต้องการคำภีร์ เจ้าคงจะต้องเดินทางไปตามหามันด้วยตัวเอง เพราะมันอยู่บนยอดเขาที่ห่างไกลยิ่งนัก" "ที่นั่นที่ไหน หรือครับท่านฤาษี" จอร์จรีบถามแทรก ฤ

ก่อนผมยังคงไม่แน่ใจว่าควรจะทำยังไงกับเคสนี้ดี ทำไมน่ะเหรอก็มันเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการย้อนเวลาด้วยน่ะสิ แต่ในขณะที่กำลังเขียนบทความนี้ สมองมันคิดไปด้วยก็พอจะมองแนวทางออกแล้วล่ะ "น้อง...ระบบน้องไม่ยอดคำนวณยอดเงินให้พี่ใหม่ แบบนี้พี่ก็ทำเอกสารลำบากน่ะสิ ต้องคอยมาพะวงตลอดว่ายอดเงินถูกต้องหรือเปล่า"? น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิด เผยออกมาอย่างชัดเจน ซึ่งผมคิดไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าเคสนี้ไม่วันใดวันหนึ่งมันต้องเกิด...เพียงแต่นี่มันเร็วไป!? "พี่ครับ ผมต้องขอโทษจริงๆนะครับ เพราะส่วนของการแก้ไขยอดเงินจะอ้างอิงยอดเดิมที่เราทำรายการไว้ก่อนหน้าที่จะเปลี่ยนแปลงยอดเงินในรายการอื่นน่ะครับ ถ้ามีการแก้ไขรายการอื่น พี่ต้องกดปุ่มคำนวณยอดใหม่เองนะครับ ยอดเงินถึงจะแสดงยอด ณ ปัจจุบันได้" ผมพยายามแนะนำวิธีการซึ่งผมเคยแก้ปัญหาคร่าวๆ ไปแล้วครั้งหนึ่งแต่ดูเหมือนเจ้าปุ่มเล็กๆนั้น ยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จักกัน เพราะผมเองก็ไม่ได้ใส่ไว้เป็นส่วนหนึ่งของคู่มือ เพราะสร้างมันมาอย่างเฉพาะกิจ ผมเฝ้าโทษตัวเองไปแก้ไขโค๊ดไปเกือบชั่วโมง เพื่อลดปัญหานี้ในระดับหนึ่ง 1. เมื่อมีการทำรายการใหม่