บันทึกไม่ลับ ฉบับโปรแกรมเมอร์

เธอ : "นี่ตัวเอง เค้าถ่ายรูปเซลฟี่มาสวยมากมายเลยนะ เดี๋ยวเค้าส่งไปเก็บไว้ในเครื่องตัวเองเลยนะ -O-" ผม : "ส่งมาเลยจ๊ะ เค้าเปิดบลูทูธเรียบแล้ว ชื่อ ubuntu-0 นะ ^^" เธอ : "ส่งไม่เห็นได้เลยอ่ะ เนี่ยๆส่งเข้าเครื่องเค้าไม่เป็นไรเลย" ผม : "เดี๋ยวก่อนนะ ขอตั้งค่าก่อนเค้าก็เพิ่งหัดใช้ Ubuntu 14.04 ใหม่นะ เลยยังตั้งค่าไม่ค่อยเป็น"" เธอ : "เห็นไหม บอกแล้วไงว่าอย่าใช้ Ubuntu" ผม : นี่ อึ้งไปเลย O_o!! ผมไม่รอช้ารีบเปิด Google Chrome แล้วค้นหาทันทีในช่อง Address bar โดยไม่ต้องรอช้า ไม่ต้องเข้าไปหน้าเว็บ Google.co.th แต่อย่างใด จากนั้นก็จิ้มลงไป จึ๊กๆๆๆ "ubuntu 14.04 receive bluetooth file" เท่านั้นแหละครับ ข้อมูลที่ต้องการก็หลั่งไหลขึ้นมาแสดงบนหน้าจอ และก็เป็นธรรมดาที่เราจะเลือกดูเว็บไซต์แรกๆก่อนเสมอ และผมก็ได้รู้ว่า ต้องทำการอนุญาตให้รับไฟล์จาก Bluetooth ก่อนจึงจะสามารถรับไฟล์จากมือถือได้ โดยไปกำหนดที่ "Personal file Sharing" โดยเช็กถูกที่ช่อง "Receive files in downloads folder over bluetooth"

หลังจากที่ลองผิดลองถูกมานาน  ก็ได้รู้ว่า อย่าได้สร้างขนาดข้อมูลเผื่อไว้  เพราะถ้าเกิดข้อผิดพลาดข้อมูลไม่ถูกต้องตามรูปแบบขึ้นมาจะลำบาก เช่นรหัสยาวเกินไป จะทำให้เกิดเออเร่อเงียบๆขึ้นมาได้ ความผิดพลาดของวันวาน ค่อยสอนเราดั่งอาจารย์คนหนึ่งที่เข้มงวด วันหน้าความผิดพลาดของเราจะน้อยลงไป ตามการหักล้างกับค่าประสบการณ์ที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นทีละน้อยๆนั่นเอง

      วันนี้ได้คุยกับหัวหน้างานบัญชี จึงได้รูว่ารายงานสถานะปัจจุบัน  และรายงานของปีทีาผ่านมานั้น ต้องเท่าเดิมทุกครั้งเมื่อเรียกด้วยเงื่อนไขเดิม  ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงใดก็ตาม จริงจำเป็นจะต้องสำรองข้อมูลของทุกปีเอาไว้  นอกจากจะใช้เรียกดูรายงานที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงแล้ว  ยังเป็นประโยชน์ต่อการนำมาเทียบหาข้อมูลรายการที่เปลี่ยนแปลงได้อีกด้วย

หลักในการทำธุรกิจของเจ้าสัวท่านหนึ่งกล่าวไว้ว่าต้องบริหารงานแบบ "เร็ว ช้า หนัก เบา" ในการเขียนโปรแกรมและแก้บั๊ก ก็มักจะเจอสถานะอยู่ 4 อย่างด้วยกันคือ 1 เรื่องจำเป็น เร่งด่วน 2 เรื่องจำเป็น แต่ไม่เร่งด่วน 3 ไม่จำเป็น แต่เร่งด่วน 4 ไม่จำเป็น และไม่เร่งด่วน ถ้าบริหารจัดการมันได้ ความสำเร็จก็อยู่ไม่ไกล แต่หลายๆครั้งเรามักจะเลือกทำในสิ่งที่ตัวเองเห็นว่าจำเป็น ทั้งที่มีเรื่องด่วนรออยู่

แสงสาดส่อง สีทอง ต้องใบหญ้า บอกเวลา ล่วงมา ซึ่งยามสาย  มาทำงาน วันหยุด สุดเดียวดาย  มองรอบกาย มีเพียงเหงา เหงาสุดทรวง         การเป็นโปรแกรมเมอร์เล็กๆที่ทำงานประจำมีงานให้ทำเรื่อยบางครั้งก็ทำให้เกิดความน่าเบื่ออย่างมากมาย ไหนจะต้องทำเอกสาร ไหนจะต้องคอยเปลี่ยนแปลงโปรแกรมตามความต้องการ แล้วก็ยังจะต้องเข้าเวรในวันหยุดอีก มันเป็นหน้าที่ที่ต้องทำใจยอมรับ เพราะเราไม่สามารถพัฒนาตัวเองไปสู่ระดับที่สูงกว่านี้ได้นั่นเอง

หลายคนมักจะสงสัยว่าทำไมผมชอบโพสต์เรื่องราวต่างๆบนเฟซบุ๊กของเพื่อน ทั้งที่บางทีก็คุยกันไปเลยก็ได้ไม่ต้องเสียเวลาพิมพ์ ไม่ต้องให้คนอื่นได้เห็นหรอก สำหรับเรื่องที่ไม่ควรให้คนอื่นรู้ ผมก็ไม่พิมพ์ครับแต่เรื่องที่พิมพ์ที่โพสต์เป็นเรื่องที่อยากสื่อให้คนอื่นได้อ่านด้วยบ้างก็เท่านั้นเอง ส่วนเรื่องที่ทำไมไม่พูดจะได้สื่อสารกันซึ่งๆหน้า ผมอยากบอกว่าการพูด กับการเขียน เป็นการสื่อสารที่ให้ผลลัพธ์ต่างกัน เวลามีคนพูดอะไรให้ผมฟัง ผมจะคิดตามคนพูด แต่เวลาที่ผมได้อ่านผมจะ คิดตามสิ่งที่ผมเข้าใจ เรื่องที่จะเข้าใจถูกหรือผิดไม่ใช่ประเด็น แต่สำคัญตรงที่เราได้คิดเอง ได้จินตนาการเองได้มีสมาธิในการคิดแย้งกับข้อความที่อ่าน มันก็เหมือนกับการประมวลผลของโค๊ด JavaScript และ PHP ที่ทำงานกันคนละที่ภาษาหนึ่งอยู่ฝั่งเครื่องผู้ใช้ อีกภาษาหนึ่งอยู่ฝั่งเครื่องผู้ให้บริการ Server จะใช้ทรัพยากรต่างกัน และบางเรื่องก็มีสิ่งที่ต้องให้คิดมากกว่านั้น เช่นเรื่องของวันที่ เวลาของเครื่องเรากับเซิร์ฟเวอร์ย่อมไม่ตรงกันอยู่แล้ว ยิ่งเซิร์ฟเวอร์อยู่ต่างประเทศ หรือต่อให้ปรับเวลาชดเชยให้ตรงกัน แต่ถึงกระนั้นก็อาจจะคลาดเคลื่อนใน

    หลายครั้งที่ผมเผลอตัวกด Super + M (หรือที่เรานิยมเรียกว่า Window Logo + M เพื่อเก็บหน้าต่างโปรแกรมทั้งหมดลงไปที่ Taskbar หรือ Minimize All นั่นเอง) แต่ปรากฏว่ามันไม่พับเก็บโปรแกรมต่างๆ แต่ดันเปิดตัวช่วยค้นหามาให้แทน      ใช้อยู่หลายวันจนจะครบเดือน ก็ยังไม่รู้จะค้นหาวิธีใช้อย่างไรดี ได้แต่กด Alt + Tab เพื่อเลื่อนไปยังคำสั่ง Show Desktop เพื่อพับหน้าต่างโปรแกรมต่างๆไปทั้งหมด      และแล้วในที่สุดก็ได้คีย์ลัดจนได้ เพราะผมอัพเกรดเวอร์ชั่นแล้วการตัดต่อวิดีโอมีปัญหา เลยตัดสินใจติดตั้งระบบปฏิบัติการใหม่ไปเลย จะได้ไม่มีปัญหาจุกจิกกวนใจในภายหลัง ใช้เวลาติดตั้งนานพอสมควร เพราะผมเลือกที่จะดาวน์โหลดโปรแกรมเสริมต่างๆสำหรับดูหนังฟังเพลงไปด้วยในตัว เลยต้องขึ้นอยู่กับความเร็วอินเตอร์เน็ต และแล้วช่วงเวลาล็อกอินเข้าระบบก็มาถึง เมื่อเปิดเข้ามาที่หน้า Desktop จะมีกล่องข้อความแสดงคีย์ลัดไว้เต็มเลยครับ กวาดสายตาอ่านภาษาอังกฤษอยู่นาน กว่าจะเจอสิ่งที่ตามหา ก็ตามในภาพเลยครับ ถ้าจะเก็บหน้าต่างโปรแกรมที่เปิดไว้ทั้งหมดให้กด Ctrl + Super + D ก็จะได้ตามที่ประสงค์ ^O^

หลังจากที่ได้กลับไปเที่ยวบ้านภรรยาในช่วงสุดสัปดาห์อย่างต่อเนื่อง ผมบอกได้เลยว่าผมหลงเสน่ห์ทุ่งนาเข้าให้อย่างจัง บ้านผมเองก็จำได้ลางๆว่าสมัยเด็กเคยมีที่นาเหมือนกัน แต่มันนานมาแล้วปัจจุบันเจ้าของที่ซื้อไว้จะเป็นคนเดิมอยู่หรือไม่ก็ไม่ทราบได้ จากที่เฝ้ามองรวงข้าวงอกงามตามกาลเวลา สิ่งหนึ่งที่ผุดขึ้นมาในห้วงคิดก็คือ "ระหว่างที่เราทำงานทุกวัน 1 ปีมีรายได้หลักแสน กับการทำนาที่ได้ไม่กี่หมื่น" แบบไหนผลตอบแทนสูงกว่ากัน ทำงาน จันทร์-ศุกร์ ใน 1 ปี  จะใช้เวลาทั้งหมดเป็น 12 เดือน ทำนา ทำสวน + รับจ๊อบ  ใน 1 ปีทำนา 2 รอบ จะใช้เวลาเต็มๆรวมทั้งหมด 2-3 เดือน งานประจำรายได้ 200,000 ต่อปี ทำนา 5 ไร่ + รับจ๊อบ  50,000 + ???  ต่อปี พอสังเกตดีๆแล้ว ทำนาไม่ได้มีรายได้น้อยกว่ากันเลย ดูจากระยะเวลาที่ต้องลงแรงครับ จะเหนื่อยเฉพาะช่วงที่ปลูกและเก็บเกี่ยว ส่วนระยะเวลาระหว่างนั้นแค่ดูแลเป็นครั้งคราว ถ้าคิดระยะเวลาเป็นรายได้ 3 เดือนได้ 50,000 ถ้า *4 เพื่อให้เป็น 12 เดือน ก็จะได้เท่ากับ 200,000 เหมือนกัน - สบายใจ - มีเวลาอยู่กับครอบครัว - ไม่ต้องทนเหนื่อยเพื่อใคร - ไม่ต้องเครียดกับความคิดแ